មានខណៈពេលមួយ នៅពេលដែលអ្នកបោះជំហានចេញពីទូកទៅលើកោះតូចមួយ ពិភពលោកដែលអ្នកបានចាកចេញមកហាក់ដូចជារលាយបាត់ไป។ សំឡេងគ្រហឹមរបស់ម៉ាស៊ីនទូកត្រូវបានជំនួសដោយសំឡេងរលកបោកបក់តិចៗ និងសំឡេងស្លឹកឈើរង្គើ។ នេះគឺជាការសន្យានៃទីកន្លែងដូចជាកោះទទឹង ដែលជាចំណុចពណ៌បៃតងទំហំមួយគីឡូម៉ែត្រក្រឡា ស្ថិតក្នុងប្រជុំកោះនៃខេត្តកោះកុង ដែលល្បីល្បាញដោយសារធម្មជាតិដ៏បរិសុទ្ធរបស់វា។
ប៉ុន្តែការមកដល់របស់ខ្ញុំនៅទីនេះ បានចាប់ផ្តើមជាមួយសំឡេងខុសប្លែកពីធម្មតា នោះគឺសំឡេងអ៊ូអរនៃការដ្ឋានសំណង់ និងសំឡេងជំហានជើងដ៏ធ្ងន់នៅលើបេតុងថ្មីៗ។
ច្រកផ្លូវនៃការផ្លាស់ប្តូរ
ផែនៅកោះទទឹង គឺជារឿងដំបូងដែលប្រាប់អ្នកថា ទីនេះគឺជាកោះមួយដែលកំពុងស្ថិតក្នុងដំណាក់កាលផ្លាស់ប្តូរ។ វាមិនមែនជាស្ពានឈើតូចច្រឡឹងដែលរងការសឹកការហូរច្រោះដោយសារទឹកសមុទ្រ និងពេលវេលានោះទេ។ វាគឺជាសំណង់ដ៏រឹងមាំមហិមាធ្វើពីបេតុងអាម៉េ ដែលធំទូលាយពេលគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់រថយន្ត។
នេះមិនមែនគ្រាន់តែជាកន្លែងសម្រាប់ចតទូកនោះទេ វាគឺជាសរសៃឈាមមួយ។ វាជាច្រកផ្លូវដែលនាំមកនូវអនាគតរបស់កោះនេះ ជាដុំៗយ៉ាងធ្ងន់ៗ។ ពេលឃើញទំហំរបស់វា អ្នកនឹងយល់ភ្លាមថា ចក្ខុវិស័យសម្រាប់កោះទទឹង គឺជាចក្ខុវិស័យមួយនៃភាពអចិន្ត្រៃយ៍ និងមហិច្ឆតា។
ចង្វាក់ដើមរបស់កោះ
ការបោះជំហានចេញពីបេតុង ហើយដើរលើផ្លូវដីរបស់កោះ ប្រៀបដូចជាការផ្លាស់ប្តូររលកសញ្ញាអញ្ចឹង។ ពិភពលោកប្រែជាទន់ភ្លន់ភ្លាមៗ។ ម្លប់នៃដើមដូងខ្ពស់ៗជួយបាំងពន្លឺព្រះអាទិត្យដ៏ក្តៅ ខណៈដែលធាងរបស់វាប្រៀបដូចជាការសន្ទនាខ្សឹបខ្សៀវឥតឈប់ឈរជាមួយខ្យល់សមុទ្រ។
នេះហើយគឺជាកោះទទឹងដែលមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះល្បីល្បាញ។ ផ្លូវបេតុងតូចមួយ ដែលល្មមសម្រាប់តែម៉ូតូមួយគ្រឿងធ្វើដំណើរ បានបត់បែនកាត់តាមព្រៃឈើដ៏ខៀវស្រងាត់។ ភាពខុសគ្នារវាងផ្លូវដ៏សាមញ្ញនេះ និងផែដ៏មហិមានោះ គឺខុសគ្នាដាច់។
ធម្មជាតិក្រោមការរៀបចំ
ពេលដើរតាមបណ្តោយឆ្នេរសមុទ្រ រឿងរ៉ាវនៃការផ្លាស់ប្តូរនេះកាន់តែច្បាស់។ ឆ្នេរដ៏ព្រៃផ្សៃ ដែលពោរពេញដោយគំនរថ្ម និងខ្សាច់រាយប៉ាយ កំពុងត្រូវបានកែច្នៃយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន។ ទំនប់ថ្មថ្មីមួយ ដែលសាងសង់ពីថ្មដែលរៀបចំយ៉ាងផ្ចិតផ្ចង់ បានបង្កើតជាព្រំដែនដ៏ស្អាត និងច្បាស់លាស់រវាងដី និងទឹក។
នេះមិនមែនជាការបំផ្លាញទេ តែជាការរៀបចំតុបតែង។ វាគឺជាការយកទីកន្លែងព្រៃផ្សៃមួយមកតុបតែងសម្រាប់មានស៊ុម ធ្វើវាកាន់តែមានសណ្តាប់ធ្នាប់ និងងាយស្រួលទៅដល់។
ទស្សនវិជ្ជានេះបានបង្ហាញឲ្យមានច្បាស់បំផុតតាមរយៈស្ថាបត្យកម្មដែលចាកចេញពីក្នុងព្រៃ។ នៅមិនឆ្ងាយពីឆ្នេរសមុទ្រទេ មានសំណង់ដ៏ស្កឹមស្កៃជាច្រើនកំពុងលេចរូបរាង។ ពួកវាគឺជាការលាយបញ្ចូលគ្នារចនាបថយ៉ាងប៉ិនប្រសប់ រវាងគ្រឹះថ្មនិងបេតុងដ៏រឹងមាំបែបសម័យថ្មី និងផ្នែកខាងលើធ្វើពីឈើពណ៌ខ្លាំងរចនាតាមរចនាបថខ្មែរបុរាណ។
ការចរចាដោយស្ងប់ស្ងាត់
កោះទទឹង គឺជាករណីសិក្សាជាក់ស្តែងមួយនៃការចរចាដោយស្ងប់ស្ងាត់រវាងធម្មជាតិ និងការអភិវឌ្ឍ។ វាជារឿងងាយស្រួលក្នុងការគិតបែបស្រមើស្រមៃអំពី "កោះដែលមិនធ្លាប់មាននរណាប៉ះពាល់" ប៉ុន្តែការគិតបែបនេះក៏មិនមែនសម្រេចទេ។ រឿងរ៉ាវនៅទីនេះមានលក្ខណៈស្មុគស្មាញ ជាងការប្រឆាំងគ្នាដ៏សាមញ្ញរវាងឈានទៅមុខ និងការរក្សាទុក។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ មានរឿងមួយដែលត្រូវបាត់បង់ដោយជៀសមិនរួច។ លក្ខណៈឆៅ និងមិនអាចទាយទុកជាមុនបាននៃទីកន្លែងព្រៃផ្សៃ ត្រូវបានការផ្លាស់ប្តូរដោយភាពងាយស្រួល និងសម្រស់នៃទីកន្លែងដែលត្រូវបានការរចនា។
ពេលឈរនៅលើរានហាលថ្មថ្មី សម្លឹងមើលទៅទឹកសមុទ្រពណ៌ខៀវខ្ចី អ្នកអាចមានអារម្មណ៍ពីកម្លាំងជំរុញទាំងពីរ។ ចង្វាក់ពីបុរាណរបស់កោះនៅតែមាននៅទីនោះ តាមរយៈសត្វប្រឹក្ស តាមរយៈកម្តៅព្រះអាទិត្យ និងតាមរយៈការស្ងប់ស្ងាត់ដ៏ស្ថិរស្ថេរនៃសមុទ្រ។ ប៉ុន្តែចង្វាក់ថ្មីមួយកំពុងត្រូវបានបង្កើតឡើងពីលើវា នោះគឺចង្វាក់នៃបេតុង មហិច្ឆតា និងចក្ខុវិស័យនៃឋានសួគ៌ប្រភេទថ្មីមួយ។ សំណួរសម្រាប់កោះទទឹង និងសម្រាប់ទីកន្លែងជាច្រើនទៀតដូចជាកោះនេះ គឺថា តើចង្វាក់ទាំងពីរនេះនឹងរៀនរស់នៅរួមគ្នាដោយរបៀបណា។